Je zou denken, een regisseuse houdt vrouwen extra in de gaten?
"Die was alweer bezig met de volgende scène. Op de set had niemand het door. Ik was zo overweldigd door wat er gebeurde. Verder beet ik me vast in die rol, ik had eerst weken met een dierenarts meegelopen. Die zei al snel: ga het zelf maar doen. Er stonden een paar koeien op bevallen, we kregen een telefoontje: nu komen. Ik hou van fysieke rollen. Op een gegeven moment zat ik klem met mijn arm in het achterste van de koe, maar ik moest wel doorspelen, het kalf moest eruit."
Dat was een goede voorbereiding voor de tv-serie 'Dokter Deen'.
"Huisarts John Deen en zijn vrouw Helga op Vlieland kenden wij goed, wij hadden er een huis. Op een avond sneed ik met een mes het topje van mijn duim af. Bleek hij een echte operatietafel te hebben waar hij mij tegen middernacht nog hechtte, ik was erg onder de indruk. Edwin (haar man, scenarioschrijver Edwin de Vries, red.) bedacht daarna het script voor Dokter Deen. Ja, mensen willen een vervolg, ik hoor het vaak!"
Was in 'Turks Fruit' spelen onder Paul Verhoeven niet heftig?
"Nee, het was zo fijn, hij houdt van acteurs. Is heel open. Shots die hij heeft bedacht, tekent hij uit en neemt hij met je door. 'En dan zoom ik even in op je borsten.' Het was nooit een probleem. Ik was negentien en zonder gêne. Dat heeft te maken met mijn vrije opvoeding. Mijn moeder moest toestemming geven voor die rol. Toch is het goed dat er nu intimiteitscoaches zijn. Mensen op de set moeten weten wat het is voor een acteur om grensoverschrijdende dingen te doen of te ondergaan. Als ik bij Iris een intimiteitscoach had gehad, was het toch fijn geweest. Zo van: hoe gaat het? Dan kun je weer door.
"De tijd van Turks Fruit komt niet terug, het was een enorme seksuele revolutie, het voelde in mijn privéleven niet anders dan in de film. Ik vind het nu maar een truttige tijd. We willen steeds veiliger leven omdat de buitenwereld zo heftig is, denk ik. Toen ik voor het eerst met een jongen had gevreeën, vertelde ik het aan mijn moeder, ik was zeventien. Zij zei: 'Oh, vond je het fijn?' De goeie vraag. Ik zei: 'Nou, ik weet het niet.' Zij zei: 'Morgen ga je naar oom Guido.' Dat was onze huisarts die me de pil gaf. Ik was dan wel vrij, maar altijd heel assertief. Als ik niet met een man naar bed wilde, liet ik dat heel duidelijk merken."
Heb je op een set nooit iets naars meegemaakt?
"In Nederland niet. Achter de schermen in de VS en Duitsland wel. Een Duitse producent bood me veel geld voor een rol in Anita Drögemöller und die Ruhe an der Ruhr. Ik had nog geen manager, en elke avond moest ik met hem uit eten. Ik moest Ruhrpottdialect leren, vond hij, wat ze in die regio spreken, hij zou wel helpen. Ik moest hem van me af duwen. De hoofdrolspeler in die film kwam ook te dichtbij, steeds weer voor mijn kamerdeur staan als ik het niet wilde. In de VS vroeg een agent het script bij hem thuis op te halen. Stond hij daar bloot in dun badjasje."
Je toenmalige echtgenoot Jan de Bont was jouw cameraman bij 'Keetje Tippel', vertel je in de film. Hij siste je toe toen je je bloesje uittrok: 'Je bent een hoer.' Vreselijk.
"En niemand deed iets. We waren net getrouwd. Ineens kon hij het gewoon niet aan. De manier waarop ik me uitkleedde, dat ik te vrij was. Dat heb ik heel erg gevonden."
Toch ben je vijftien jaar bij hem gebleven.
"Ik vond het zielig om hem in de steek te laten. Hij was de tiende van zeventien kinderen. Hij had mij heel erg nodig, en ik ben een zorgzaam iemand. Ik had het grote geluk dat Jan me, onbedoeld, richting de opnamen van Een maand later stuurde. 'Leuk script, moet je doen', zei hij. Toen viel ik zo in de armen van lieve echtgenoot Edwin, mijn tegenspeler."
